چگونه امضاء کارگردان به یک اثر سینمایی اعتبار می بخشد؟

وقتی یک تابلوی نقاشی که سراسر پوشیده از رنگ سیاه است به میلیون ها دلار فروخته می شود و به یک اثر معمولی عنوان شاهکار داده می شود، ابهامی بزرگ ذهن مان را در برمی گیرد.

- به راستی رمز تمایز این آثار در چه چیزی نهفته است؟ برای کشف این راز کافی است گوشه ی پایین تابلویی را به دقت نگاه کنیم، یا در تیتراژ فیلم به دنبال نام کارگردان اثر بگردیم.

ناصر سهرابی، کارشناس و بازیگر سینما، در ادامه یادداشتی که به صورت اختصاصی در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: آنچه به این آثار هویت و برتری می بخشد، امضایی است که خالق آن در اثرش ثبت کرده است.

خالقی که از بزرگی و شهرت خود به اثر وام می دهد، تنها وجه تمایز آن می شود.

به این ترتیب تماشاگر با ذهنیتی از پیش تعیین شده به تماشای آن می نشیند.

تماشاگر پس از مرور مجموعه ای از آثار نقاشی در بوم نقاشی به دنبال رمز و غنای اثر آخر می نشیند و از آن لذت می برد؛ حتی اگر فقط ناظر بومی سیاه رنگ باشد.

بدین ترتیب فواره های خون و انیمیشن آمیخته به تصاویر واقعی فیلم بیل را بکش نیز با این توجیه پذیرفتنی اند.

در اوج بی نظمی و تصاویر پاره پاره می توان بار دیگر به تیتراژ فیلم بازگشت.

نام تارانتینو چنان خودنمایی می کند که مجبور می شوی دوباره فیلم را از آغاز تماشا کنی.