چند هفت یقه باز...

« بهار پاداش درختان ایستاده در گوشه های سرد زمستان است.

پاداش گل هایی است که انتظارش را کشیده اند، حتی اعدادی که دیگر تحمل سرمای زبر زمستان را ندارند.

- بهار پاداش درختان ایستاده در گوشه های سرد زمستان است.

پاداش گل هایی است که انتظارش را کشیده اند، حتی اعدادی که دیگر تحمل سرمای زبر زمستان را ندارند.

همچون نُه و هفت .

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، محمد صالح علاء در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: از فردا زمستان می رود نزد دیروز، بهار با همه گل ها، نسیم ها و باران ها می آید تا که تأسیس اصل کند، زیبایی های به غارت رفته در زمستان را، به یاری کوه ها، برفاب ها، شقایق های کوهی و علف های خودروی زیبا، دوباره تأسیس کند که ما همه، دستیاران بهاریم.

بهار پاداش درختان ایستاده در گوشه های سرد زمستان است.

پاداش گل هایی است که انتظارش را کشیده اند، حتی اعدادی که دیگر تحمل سرمای زبر زمستان را ندارند.

همچون نُه و هفت: یک نُه گردن فراز و چند هفت یقه باز منتظر تا کی سرآید این زمستان دراز از بهار دیگرها خبری ندارم.

اما بهار ما از راه آینه وارد می شود؛ همین که رسید دست دراز می کند با ما دست می دهد.

دست های ما هم مانند شکوفه های بهارنارنج می شکفند؛ چنان که هر که با دریا دست داده، دستش خیس شده.