بهار در شعر ازرقی هروی

خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - بهار در شعر - عروس مرغزار سروده ازرقی هروی بار دیگر بر ستاک گلبن بی برگ و بار افسر زرین برآرد ابر مروارید بار گاه مینا زینت آرد بر نگارد بوستان گاه مرجان زیور آرد بر عروس مرغزار دست سوسن نقره پاکیزه آرد دست بند گوش گلبن لولو ناسفته آرد گوش وار درع قطران حلقه از دریا بپوشد آسمان ترک مرجان کوکب از خارا برآرد کوهسار خرمن مرجان و مینا هرکجا چشم افکنی برشکفته است از چمن یا بردمیده است از چنار گر بر ابراهیم ریحان گشت آتش طرفه نیست طرفه کز ریحان همی آتش فروزد نوبهار بوستان از چشم ابر و دست باد اندر چمن حلقه دارد در شقایق دست دارد در نگار از نسیم باد دارد غنچه پرعنبر دهن وز سرشک ابر دارد لاله پر لولو کنار منبع: مقاله بهار در شعر شاعران پارسی گوی (دری) نوشته محمدکاظم کهدویی (نسیم بخارا بهار 1387 شماره 6) ازرقی هروی شاعر نیمه دوم قرن پنجم هجری بود که در دربار سلجوقیان در زادگاه خود هرات زندگی می کرد.

گفته می شود که ازرقی برخی از بهترین توصیف های طبیعت به زبان فارسی را سروده است.

او به سبک خراسانی شعر می سرود و از او قصیده های پراکنده ای به جا مانده که در دفتری فراهم آورده اند.

گویا کتاب سندبادنامه یا قسمتی از آن را ازرقی به نظم درآورده است.