هشداری که بهار می دهد

غزل تاجبخش درحالی که به آن چه با آمدن بهار برای مخلوقات توسط خالق یادآوری می شود، اشاره می کند از بهاریه هایش می خواند.

- این شاعر پیشکسوت که سال ها انجمن غزل را در خانه خود برگزار می کرد، در گفت وگو با ایسنا درخصوص نگاهش به بهار در شعرهایش سخن خود را چنین آغاز کرد: به نام خداوند که بهار و همه فصل ها را بنا بر مصلحتش برای مخلوقی که خودش خلق کرده، آفریده تا این مخلوق بتواند از طراوتی که در بهار وجود دارد، سهمی داشته باشد.

او در عین حال ابزار امیدواری کرد: امروزه، روزگار شیرینی نیست و در همه دنیا اوضاع بدی وجود دارد.

امیدوارم با رسیدن بهار، خداوند رحمتش را شامل حال همه مردم دنیا کند، و وضعیت شان را بهاری کند.

این در حدی است که می توان برای مردم دعا کرد.

غزل تاجبخش بهار را مثل آن وعده ای دانست که سبب می شود صبورانه مشکلات زندگی را تحمل کنیم و گفت: در زمستان با همه سختی هایش، پس از پاییز لبریز از مشکلات خودش و تابستان همه در فکر این هستیم که چه زمانی بهار می رسد؟ مردم با بهار چه کار دارند؟ بهار خلقتی است از آن چه خداوند برای مخلوق خود شادمانی آفرید.

این بهاری شدن حتی بر اخلاق، خوی و سرشت ما هم تاثیر می گذارد.

او افزود: وقتی می گویند کسی مثل بهار می ماند، یعنی نه مثل تابستان داغ است، نه مثل پاییز خشک است و نه مثل زمستان یخ زده است؛ نرم، �