حق بر دانستن ، ضرورتی مهم در توسعه زیست فناوری

زیست فناوری، علیرغم آن که هنوز نسبتاً سن کمی دارد، از پیشرفت چشمگیری برخوردار بوده و به سرعت در حال گسترش نفوذ خود در جوامع است.

محققان کشور جنبه های حقوقی مربوط به این فناوری را از منظر حق بر دانستن بررسی کرده اند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، واژه بیوتکنولوژی یا زیست فناوری نخستین بار در سال 1919 میلادی توسط یک مهندس مجارستانی به نام کارل ارکی به مفهوم کاربرد علوم زیستی و اثر متقابل آن ها در فناوری های ساخت بشر به کار برده شد.

منظور از فعالیت های زیست فناوری کلیه اقداماتی است که در ارتباط با فناوری زیستی در قلمروهای پزشکی، دامپزشکی، امور دارویی و غذایی، کشاورزی، صنعت، معدن، محیط زیست، امور دفاعی و غیره صورت می پذیرد و به تولید کالاها یا ارائه خدمات منجر می شود.

به گفته متخصصان و مطابق تعریف کنوانسیون تنوع زیستی، زیست فناوری عبارت است از هر نوع کاربرد تکنولوژیکی که از سیستم های بیولوژیکی یا موجودات زنده یا از اجزای موجودات زنده استفاده می کند تا بتواند محصولی را تولید کند یا تغییراتی در پروسه تولید آن محصول ایجاد کند، به طوری که آن محصول، استفاده مشخص و معلومی داشته باشد.

علاوه بر کاربردهای سنتی زیست فناوری، دستیابی به فناوری DNA نوترکیب و انتقال ژن از یک موجود زنده به دیگری یا به عبارت دیگر مهندسی ژنتیک، ظرفیت بهره گیری از این �