فرزند خلف تنبورنوازان ایران

از سرزمین تنبور، جایی که مردمانش همچون یونانیان، موسیقی و رزم را از مناسک تربیت انسان در نظر دارند به اصفهان آمده و می گوید: این شهر و مردمانش هنوز هم با تمام بی مهری ها که دیده ، - بهترین زمینه برای پروراندن هنر است.

اگر امرالله شاه ابراهیمی را میراث بان ساز تنبور ایران بدانیم، ادیب شاه ابراهیمی، میراث دار امروز و فرزند خلف نسل بی بدیل تنبورنوازان ایران است.

شاه ابراهیمی جوان که حالا به گفته خودش 22 سال است از مهد موسیقی به شهر موسیقی کوچ دلپذیری داشته، نوه استاد امرالله شاه ابراهیمی تنبورنواز و نخستین آموزگار تنبور است.

از خاندانی که نسل به نسل در پاسداری این ساز کوشیده اند.

ادیب می گوید: جد ما در نظامیه بغداد تحصیل کرده بود و پس از رسیدن به درجه استادی، رییس نظامیه بغداد شد و آنجا حکمت، ریاضی، فلسفه و موسیقی تدریس می کرد.

او با این توضیح اینکه موسیقی در قدیم آمیخته با حکمت و فلسفه بوده، ادامه می دهد: کردها به موسیقی توجه ویژه ای داشته و دارند.

حتی اگر از نظر اقتصادی در وضعیت مطلوبی نباشند، موسیقی و رزم را به فرزندانشان آموزش می دهند.

من نیز از کودکی با پدربزرگم در یک خانه زندگی می کردیم و پدربزرگم مهمانان زیاد و بزم موسیقی داشت.