ادبیات «اکثریت پسند» نه ادبیات «عامه پسند»

محمدهاشم اکبریانی می گوید «چرا باید در ادبیات، اکثریت را عامه بدانیم و در سیاست نه؟» او همچنین عبارت «ادبیات اکثریت پسند» را به جای «ادبیات عامه پسند» پیشنهاد می کند.

- محمدهاشم اکبریانی می گوید چرا باید در ادبیات، اکثریت را عامه بدانیم و در سیاست نه؟ او همچنین عبارت ادبیات اکثریت پسند را به جای ادبیات عامه پسند پیشنهاد می کند.

این داستان نویس در یادداشتی که با عنوان ادبیات اکثریت پسند نه ادبیات عامه پسند نوشته و آن را در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: ادبیات عامه پسند عبارتی است که روشنفکران برای طرد و نفی گونه ای از ادبیات به کار می گیرند.

آن ها از این طریق نوشته خود را از ادبیات عامه پسند جدا می کنند و آن را با عباراتی چون ادبیات فاخر ، ادبیات خاص ، ادبیات نخبه گرا و.

نام می گذارند.

در ساحت روشنفکری، ادبیات عامه پسند به داستان یا شعری گفته می شود که مخاطب عام دارد و خوانندگان آن عبارتند از: زن خانه دار، مغازه دار، کارگر، نگهبان، پلیس، مهندس و دکتر بیگانه با ادبیات فاخر، دانشجوی فارغ از دغدغه های اجتماعی و سیاسی و مهم تر از همه جوانان اهل عشق و عاشقی.

به این فهرست می توان گروه های دیگری هم افزود که ویژگی همه آن ها این است که از درک اندیشه های روشنفکری و اجتماعی عاجز بوده و زندگی عادی و معمولی دارند.