رمضان در اسارت/ خاطره

شب دوم ماه مبارک رمضان سال دوم اسارتم در اردوگاه تکریت بود و ساعت 1:30 بامداد را نشان می داد که از خواب بیدار شدم.

تعداد زیادی از هم بندی ها در کنار دیوار آسایشگاه به دور از چشم نامحرم نگهبانان بعثی مشغول خواندن نماز شب و نمازهای مستحبی بودند، - با دیدن چنین صحنه هایی اشک در چشمانم حلقه زد و به حال خوش آنها غبطه خوردم.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، اسماعیل یکتایی لنگرودی، جانباز و آزاده 70 درصد گیلانی در سال 1348 در لنگرود متولد شد.

او در سال 1362 زمانی که تنها 14 سال سن داشت به جبهه اعزام و در سال 1365 در عملیات والفجر 10 منطقه حلبچه حاضر شد و پای چپ خود را بر اثر انفجار مین از دست داد.

پس از این اتفاق یکتایی که بعد از پنج روز جراحت در منطقه عملیات حاضر بود، به اسارت نیروهای بعث عراق افتاد و در نهایت چهار سال را در اسارت گذراند.

پس از انفجار این مین در زیر پای یکتایی همرزمان او خیال کردند او شهید شده است و این گمان در نهایت سبب شد تا او پس از بازگشت از اسارت یکی از زائران مزارش باشد.

اسماعیل یکتایی لنگرودی، در کتاب بازداشتگاه تکریت 11 و رقص روی یک پا بخشی از این اتفاقات و حالات را این چنین روایت کرده است: .

حس قرب به خدا در ماه رمضان ملموس تر و محسوس تر می شود.