همسایه ها را یاد کنیم حتی با یک قرص نان

چقدر به سنت خوب افطاری دادن پایبندیم؟ چقدر برای دلگرمی یک همسایه و آوردن برکت به سفره هایمان تلاش می کنیم؟ این سنت ها به نسبت سابق کمرنگ شده طوری که برای برخی هایمان فقط یک خاطره است! پس چقدر خوب می شود اگر بتوانیم برای خوبی حال دل خودمان هم که شده، - حوزه زندگی -نفیسه خانلری: با اینکه درسال های بیماری، توفیق روزه داری از او گرفته شده بود، اما بازهم برایش مهم بود که با بوی غذاهای مختص به افطار، حال و هوای رمضان را در خانه اش حفظ کند.

کار هر روزش بود؛ صندلی اش را جلوی گاز می گذاشت و دست به کار می شد تا با دستان خودش، افطاری را آماده کند.

این افطاری برای او صرفاً  برای اهل خانه نبود و حتماً همسایه ها هم سهمی از آن داشتند.

فرقی نمی کرد آش رشته بپزد یا حلوا و شله زرد و یا حتی نان و پنیر و سبزی آماده کند، مهم این بود که همواره سهم همسایه ها محفوظ بماند و هر شب، یک ظرف افطاری به یکی از همسایه ها بدهد.

  هر شب افطاری برای یک همسایه در بین تمام مشغله های زندگی و خستگی های روزمره، شاید افطاری پختن و افطاری دادن به همسایه ها کار چندان ساده ای نباشد.

طبیعی است که یک خانم شاغل و یا حتی خانمی که مسئولیت رسیدگی به خانواده و نگهداری از فرزندان را بر عهده دارد، فرصت چندانی برای پختن حجم زیادی از افطاری و نذری نداشته باشد، اما قرار هم نیست، هر شب دی