اسلامی ندوشن؛ تبر مرگ بر سروِ کهنِ ایران و نثر پارسی

دکتری حقوق بین الملل از دانشکده حقوق پاریس گرفته بود و در بازگشت، قاضی دادگستری شد اما عمر و زندگی خود را یک سر وقف زبان و ادب پارسی و ایران کرد چندان که نوشت: - این احساس خشنودی را نمی توانم پنهان دارم که طی این نیم قرن کسی بوده ام که بیش از هر کس دیگر دو کلمه ایران و فرهنگ بر قلم او رفته است .

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- این بار دیگر محمد علی اسلامی ندوشن چشم از جهان بسته است.

نوبت پیش و در 14 اسفند 1399 اندک زمانی پس از انتشار خبر ،درگذشت نویسنده، فردوسی پژوه، حقوق دان و سخن شناس برجسته ایرانی تکذیب شد و به همین بهانه درباره او نوشتم با این توصیف که بی هیچ اغراق و گزافه گویی عنوان سلطان نثر پارسی او را می سِزَد و می برازَد.

آن نوشته در حیات منتشر شد و حال در ممات هم بخش هایی قابل نقل است: سال ها پیش که دوستی از من خواست دو الگوی درست و پاکیزه نویسی را معرفی کنم بی هیچ درنگ و تردیدی گفتم نخست و بی گمان گلستان سعدی که جدای محتوا و حکایت ها - که به هر حال به عصر پیشامدرن تعلق دارد- به لحاظ نثر و شیوه نوشتن، پارسی معیار است و اگر به جای دروس متفرقه در سال های تحصیل، بچه های ما بارها و بارها گلستان سعدی را می خواندند چنان ملکه ذهن شان می شد که به امروزی نمی رسیدیم که از عهده نوشتن یک متن ساده یا دو خط پاکیزه و شسته و رُفته برنیایند ولو اکنون �