بیمه تکمیلی انفرادی چه مواردی را پوشش می دهد؟

اتو فون بیسمارک صدراعظم آلمان، اولین کسی بود که در قرن نوزدهم لزوم وجود بیمه سلامت برای مردم کشورش را حس کرد.

به همین خاطر، طرح دسترسی همگانی به خدمات بهداشتی و درمانی را اجرا کرد.

در این طرح، اولویت با کارگر هایی بود که کمترین دستمزد را می گرفتند.

این عمل جسورانه تنها مدتی بعد اثراتش را نشان داد و سایر کشورها را هم مجاب کرد تا به دنبال اجرای چنین طرح مفیدی باشند.

بریتانیا، روسیه، فرانسه و ژاپن هم دست به کار شدند و سیستم بهداشت و درمان شان را تغییر دادند و با ایجاد برنامه ای شبیه به بیمه های امروزی این خدمات را در دسترس عموم قرار دادند.

در ایران، اولین قشری که توانستند از مزایای بیمه سلامتی استفاده کنند معلم ها بودند اما با آغاز دهه 70 بود که قانون بیمه همگانی درمانی در ایران تصویب شد و به اجرا در آمد.

از آن زمان تا به امروز اکثر کارکنان و کارگران تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار گرفته اند.

قرار بر این بود تا فرد بیمه شده بخشی از هزینه درمان را به عنوان فرانشیز پرداخت کند و مابقی هزینه های درمان از سوی بیمه تامین شود.

به مرور و با بالا رفتن هزینه های زندگی، هزینه های بهداشت و درمان هم افزایش یافت.

اما میزان پوشش این هزینه ها از سوی بیمه تامین اجتماعی در همان ایستگاه اولیه باقی ماند.