گنبد شیخ لطف الله؛ زیباترین دوشیزه تاریخ

شاه سلطان حسین عاری از روح ظریفی نبوده که می آمده و در این حجره ها و رواق ها می نشسته و آفتابِ لب بام دولت خود را بر این لبه های با شکوه تماشا می کرده.

- گشوده ایم، گفته شد در این مجموعه نمونه های درخشان و فرح بخشی از متون پارسی - فارغ از این که در سده پنجم نوشته شده باشد یا همین پارسال - به قصد تفرجی در باغ ادبیات ایران -و نه هیچ آموزه دیگر- و با نگاه زیبایی شناسیکِ صِرف، نقل می شود.

این نوشته ها به قلم بزرگان ادبیات ایران در طول سده است و انتخاب آنها بر پایه تجربه اندک نویسنده است و ارزش گذاری مراد نیست.

اگر نام نویسنده این سطور در آغاز می آید تنها به سبب آن است که مخاطب بداند انتخابِ کیست وگرنه آنچه نقل می شود به قلم بزرگان است و خود خوشه چین ام و توشه اندوز و اما امروز: چنان که پیش تر در یاد دکتر محمد علی اسلامی نُدوشن هم نوشتم صفیر سیمرغ - یادداشت های چند سفر داخلی و خارجی - که اول بار در آغاز دهه 50 خورشیدی در مجله یغما به چاپ رسید و بعدتر به صورت کتاب درآمد و بارها تجدید چاپ شده از نمونه های نثر شُسته و رُفته و بی ادا و اطوار پارسی در دوران ماست و اگر همین را به جای درس آیین نگارش در کتاب های درسی قرار دهند بسنده است تا بچه ها را با نوشتن آشنا کند.