قصه خیابان مجاهدین...

قصه بچه های خیابان مجاهدین، قصه شاگردان خمینی است که وسعت آن نه به ایران انقلابی که به وسعت انقلاب در تاریخ است.

عصر خمینی شکل گرفته است و امتداد خیابان مجاهدین به ابدیت است.

- خبرگزاری فارس؛ یادداشت- محسن مهدیان: قدیمی ها بخاطر دارند؛ سر کوچه و پس کوچه های شهر جمعیتی هرزه و الوات بود که صبح و شام کارشان کفتری نشستن و رخ کشیدن و  زنجیر چرخاندن و لغز خواندن وسبیل تاب دادن بود.

اهل محل هم از این قماش جاهل امنیت نداشتند و نوامیس شان در معرض تعرض بود.

شهر نیز طاعون زده از طاغوت بود و  تهی از نظمیه و عدلیه.

اما در مقابل جمعی بودند مدافع اهل محل که شهرت شان بود به مرام ولوتی گری.

گذشت و گذشت تا اینکه خمینی آمد.

خمینی لوتی های قلندر محله را جمع و برای شان مرشدی کرد و یاد داد که اوباش اصلی از قماش جاهلان سبیل چرب کرده نیست.

سرحلقه اوباش، جائری است مستبد که باید حیثیت اش را به خاک کشید.

همین هم شد.

هرچند بدین جا نیز ختم نشد.

هرچقدر این بچه ها بزرگتر شدند، خمینی هم عمیق تر از این مبارزه جانانه وتاریخی گفت.

اینبار توضیح داد که شرق و غرب عالم هرچه غیر خداست طاغوت است و این همه مقابل طینت بی آرایش و بی آلایش توده های مردم صف کشیده اند.

   خمینی یاد داد که خدایگان شرارت ابلیس است و ظهور ابلیس روی زمین شیاطینی اند که سرسلسله اوباشند و برای ایست