سید محمود دعایی؛ فروتن، با صفا و با وفا / اندوه زدا بود نه غم افزا

مأمن روزنامه نگاران و هنرمندان بود در تندباد حوادث و اهل فرهنگ و هنر را با نگاه ایدیولوژیک نمی نگریست و بر پیکر روشن فکران عرفی اعم از زن و مرد نماز می گزارد و حق این است که اهل قلم با حضور در آیین های او این لطف و صفا را پاس دارند.

- است؛ روحانی باصفایی که 42 سال مدیریت مستمر بر مؤسسه (روزنامه اطلاعات) بر رفتار و گفتار او اثر تبختری یا فاصله گذارنده نگذاشت و شبیه هیچ مدیر و صاحب منصبی نشد و همان سید محمود دعایی ماند.

مأمن روزنامه نگاران و هنرمندان بود در تندباد حوادث و اهل فرهنگ و هنر را با نگاه ایدیولوژیک نمی نگریست.

چندان که بر پیکر روشن فکران عرفی اعم از زن و مرد نماز می گزارد و در اطلاعات می شد آثار نویسندگان قدیمی را همچنان دید ولو با احتیاط و ملاحظه کاری.

از این رو حق این است که اهل قلم هم با حضور در آیین های او این لطف و صفا را پاس دارند که به قول بابا طاهر: چه خوش بی مهربانی هر دو سر بی.

تازه از خبر آگاه شده ام و به سبب روحیات و فروتنی یی که داشت و لطف و تواضعی که در دیدارهای عمومی به صاحب این قلم نشان می داد انکار نمی کنم به لحاظ عاطفی درگیر و متأثر شده ام.

سال پیش و به بهانه 41 ساله شدن مدیریت او در مؤسسه اطلاعات یادداشتی نوشتم و چون طی آن به پاره ای ویژگی های شخصیتی او اشاره شده بود شاکله اصلی همان در این نوشته می آید با این ت�