شعر: زائری از آبادان

سید حبیب حبیب پور، در وصف امام رضا شعری سروده که در ادامه می آید: آقا ! سلام آمد به پابوس یک زایر از شهر آبادان صلوات بر تو که غریبی آقا علی موسی الرضا جان.

دارم سلام از سید عباس از سید عباس آبادان از سید عباسی که داره در سینه اندوه فراوان .

من آمدم دارم چه سنگین بر دوش داغ متروپل را در زیر یک آوار دیدم با چشم خود یک باغ گل را .

در جشن خرمشهر بودیم ناگاه آبادان عزا شد این بار از دشمن نه.

از دوست این شهر با زخم آشنا شد .

زخمی که از یک آشنا بود زخمی که ایران را تکان داد هم اشک مادرها در آورد هم غم به جان کودکان داد.

باید بخونم شروه آقا شاید دلم آروم بگیره: ای دل، دل ای دل، ای دل، ای دل ای دل دلم تو غم اسیره .

در ساحل اروند دیگر شادابی و شور و صفا نیست در کوچه بازار امیری نجلا، عبد، شیرین، عطا نیست.

با یه جهان درد و غریبی مو به ضریحت سر نهادم آقا دلم خونه .

مو آخه کاکام رو ا دس دادم .

هم کفتراتو دوست دارم هم گنبد نورانی ات را آقا خودت صبری عطا کن زوار خوزستانی ات را 10 باید که برگردم به شهرم شهری که در اون ریشه دارم جای عزیزونم که رفتن این چفیه رو پیشت می ذارم.