دلدادگان پرواز در حریم امام رئوف

حالا رسیده بود، حس بی پناه ترین زائر را داشت که به بال هایی قدسی پیوسته بود و تا پرواز چند قدمی بیشتر فاصله نداشت، دانه های دلش را نذر کبوتران حرم کرده بود تا اندکی به قرارگاه دلدادگان تکیه کند.

- خبرگزاری فارس شیراز ؛ سمیه انصاری فرد: هر سال راهی میشد، امسال اما نه.

ورزشکاری که در حین تمرین مسابقات، مصدوم شده بود، به جبرِ وضعیت موجود باید چند هفته ای خانه نشین میشد.

صبر بی طاقتش می کرد و ماندنش را به اما و اگر گره زده بود.

دل زده از اتفاق های ریز و درشتی که او را از آن واقعه سترگ دور می کرد، با خود فکر کرد که : امام رئوف، عاشقانش را به حضور می طلبد و در آستانش هم کسی را دست خالی برنمی گرداند.

حتما تو درست و حسابی استغاثه نکرده ای.

باید کاری می کرد کارستان برای پیوستن به صفای گلستان؛ به روزهایی که دیگر تکرار نمی شدند.

هر سال این روزها عازم زیباترین جای ایران زمین بود و امسال حادثه ای بی خبر، تمام دل خوشی اش را به یغما برده برد.

مسیر شیراز-مشهد فقط یک سفر تفریحی و زیارتی نبود، طی طریق بود برای رسیدن به ناگفته ها و ناشنیده ها.

چیزی درونش می شکست و دوباره پاره های دل را بند میزد اما بی قرار بود و توان ماندن نداشت.

با خود گفت: با تن مصدوم هم می شود پر و بال زد و به آستان رسید.