درباره خطر خودنمایی رائفی پورها

لزوم بازگشت به تبار «ارشاد» و «کرامت» در «مصاف» شومن ها - 29 خرداد سالروز درگذشت مرحوم علی شریعتی است، شخصیت متفکری که اگرچه به برخی اندیشه هایش می توان نقد وارد کرد اما نمادی از نسل اول سخنرانان انقلاب بود که جوانان را دعوت به تفکر می کرد، مسئله ای که گمشده امروز جوانان انقلابی است.

چندی پیش یکی از دوستان فرهیخته پیام داد: برای برگزاری یک نشست علمی با حسینیه ارشاد تماس گرفتیم تا آمفی تئاتر آنجا را کرایه کنیم، مسئولان حسینیه پاسخ دادند آمفی تئاتر تعطیل شده و به بخش قرائت خانه حسینیه اضافه شده است ! پیام ساده اما تلخ بود؛ آمفی تئاتری که هنوز هُرم نفس های شخصیت های مهم تاریخ قرن اخیر ایران در آنجا حس می شد آن قدر به فراموشی سپرده شده و کسی سراغی از آن نگرفته است که تغییر کاربری داده است و شاید نسل جدید کشور که برای خواندن کتاب های کنکور از همان سالن به عنوان قرائت خانه استفاده می کند، نداند که محمدرضا شاه از ترس کلمات صادره از همین مکان دستور به تعطیلی حسینیه ارشاد داد.

اما تلخ تر از تعطیلی آمفی تئاتر ارشاد، تعطیلی پرورش همان شخصیت هاست؛ در آستانه 29 خرداد که سالروز درگذشت علی شریعتی است باید به این فکر کرد که؛ چرا جریان انقلابی باید از تبار اندیشه ای خویش در حسینیه ارشاد و مسجد کرامت و مسجد الجواد(ع) فاصله گرفته باشد؟! مدت �