جهاد به بهانه غدیر/ تبلور عاشقانه جهادگران در سنگ و خاک مهاجران

اینجا در پیچ 90 درجه کوچه و پس کوچه های تو در تو زیر تیغ آفتاب، خشت به خشت و آجر به آجر درست دیوار به دیوار دلشان تا ثریا بالا می روند؛ تا حاج اسماعیل با دیده دل به نظاره بنشیند و روی پرچین باغ آرزو دستمریزادی حواله دل های صیقلی شان دهد.

- اینجا دست به شن و ماسه و سیمان می چرخانند و نام می نویسند و روی هر آجر برچسب می کنند؛ دست آخر هم با یک نیت یواشکی و از بیخ دل، توی گوش دیوارچین های آلونک چند متری کاروانی از جای شما خالی را راهی آسمان می کنند.

آخر حاج اسماعیل معلم جهادشان شده و علم عشق در دشت را مشق می کنند و صبح به صبح بی دفتر و کتاب، فرازی از آموزه های جهاد را در همان برگه های امتحانی ها با خطوط آبی و سربرگ امتحان عریضه می کنند و دل به فراز دیگری می دهند.

اصلا جهاد قواره تنشان شده و شمه ای از شلمچه و کربلای 4 پر شال شان است؛ دمی دل شریک یاد همرزمان حاج اسماعیل می کنند و گاهی محو خاطرات حاج احمد متوسلیان می شوند و دم دمای ظهر جرعه ای از قرص خورشید نوشیده و کمر همت می بندند تا کاری بر زمین نماند.

انگاری در این غوغاکده نیت های پس و پیش و درس جهاد، قدر یک عکس و چند کلمه چرا و چگونه اش نصیب من شده، تا کنج طاقچه دل بی کلام و بی صدا من هم مشق جهاد کنم و قلم بزنم و در بازدید از فعالیت گروه جهادی شهید مصطفوی شرکت کنم.