رضاخانی که یک متن 10 خطی ننوشته بود چطور می توانست ادعای توسعه داشته باشد؟

رضاخان با چماق، هویت ایرانی را سرکوب می کرد، اما محمدرضا ابتدا بدون چماق و صرفا با تحقیر و خودباختگی و در نهایت به همان چماق پدر پناه برد و ساواک روی دستگاه سرکوب رضاخانی را سفید کرد.

- خبرگزاری فارس ـ گروه تاریخ ـ رحمت رمضانی: آخرین پادشاهی که در ایران چشم از دنیا بست، مظفرالدین شاه بود؛ شاهی که امضاء او بر فرمان مشروطه، روش حکومت پادشاهی را در ایران بر برگه های کاغذ مشروط کرد.

از چهار شاهی که پس از فرمان مشروطه بر ایران سلطنت کردند، فقط احمد شاه قاجار به مشروط بودن سلطنت وفادار بود.

سایر شاهان از محمدعلی شاه قاجار و رضاخان تا محمدرضا شاه به مشروط بودن پادشاهی در ایران اعتقادی نداشتند و تا آنجایی که شرایط به آنها اجازه می داد در تضعیف مشروطیت گام برداشتند.

استبداد پادشاهان پس از مشروطه باعث شد آنان آخر عمر از سلطنت عزل و در غربت چشم از دنیا ببندند.

رضاخان پس از سه سال تبعید در 4 مرداد 1323 شمسی در غربت درگذشت و محمدرضا پهلوی آخرین پادشاه ایران نیز مانند پادشاهان بعد از مشروطه، در غربت مُرد.

مرگ محمدرضا مرگ پادشاهی نبود، بلکه پایان سلطنت در ایران بود.

سلطانیسم با مشروطه پایان یافت، اما هیچ یک از پادشاهان بعد از مشروطه مانند احمدشاه قاجار نبودند که مشروطیت را بپذیرند.