نامه ای به همه ی رییس جمهور های جهان

آقای رییس جمهور ما هر کداممان عزیز دل یک نفر هستیم، یک نفر که شاید خودمان هم ندانیم دلش برای ما ضعف می رود، جنگ ما را کم می کند، ما کم شویم که به سخنرانی های شما گوش بدهد؟ که به شما افتخار کند؟ - حامد عسگری (شاعر) در کانال تلگرامی خود نوشت: سلام آقای رییس جمهور من یک نویسنده ام، دوتا فرزند دارم، که هرکدامشان یک چشم منند، همسری دارم که مثل راهبه ای مهربان توی زخم های تنم گل می کارد و مراقب ماست، چندتا دندان خراب دارم و یک آپارتمان معمولی قسطی وسط تهران که نصفش را کتاب هایم #اشغال کرده و یک بخشش را چندتا ساز، منم و یک عالمه دلشوره، این یک دعوتنامه ی رسمی است برای شما، دقیقا شخص شما.

فرقی نمی کند در و از کدام کشور، فردا اول وقت به مدیر دفترتان بگویید، از وزیر فرهنگ شماره ی یکی از نویسنده های کشورتان را بگیرد، زنگ بزند بروید یک شب خانه اش بمانید، قطعا خوشحال می شود ولی لطفا بی محافظ، بی کت و شلوار ، بی دوربین.

وقتی رسیدید بگویید زن آقای نویسنده غذایی که بچه هاشان عاشقش هستند را درست کند، به جزییات دقت کنید، به دستهای چرب زن وقتی دارد تکه های ته دیگ را قسمت می کند، به کاهوهای شسته ، به کنجدهای روی نان، به گل های بشقاب، به بخار معطر غذا ، به شیطنت لاخی از موهای زن که درست همان وقت می افتد توی پیشانی اش و او با پشت دست چربش مو ها را پشت گ�