همه درعجبیم از آن روضه و چای شفابخش!

شاید این روزها، تنوع هیات ها و مجالس عزاداری، نقش روضه های خانگی را در عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) کمرنگ تر از گذشته کرده باشد اما هنوز هم روضه های خانگی جایی است ساده و بی آلایش که می تواند خانم های همسایه را دور هم جمع کرده و بساط یک عزاداری بی ریا را مهیا کند.

- گروه زندگی-نفیسه خانلری: می دانستم به موقع نمی رسم اما با این حال دلم آنجا بود.

به محض آنکه وارد مجتمع شدم، قدم هایم را تندتر کرده و راه خانه همسایه را درپیش گرفتم.

آخرین نفرات هم درحال رفتن بودند.

زیرلب گفتم: حیف شد، امروز رو از دست دادم.

دیگر وقت داخل رفتن نبود اما ادب حکم می کرد، حالا که تا اینجا آمده ام سلامی بدهم و التماس دعایی بگویم.

خانم بانی بعد از سلامی گرم، مرا به داخل دعوت کرد اما الان که روضه تمام شده بود، دیگر چه فایده ای داشت؟ این پا و آن پا می کردم و ته دلم می خواست چند قدم جلوتر بروم تا کمی بیشتر بوی اسپند را استشمام و حال و هوای خانه را لمس کنم که همان موقع، یک تعارف دیگر، کار را برایم آسان کرد.

بفرمایید؛ دعوتید به یک چای روضه این خانه جاذبه عجیبی دارد! پرچم های سیاه مزین به نام اباعبدالله، کتاب های دعا و تسبیح های سبز رنگ و مهم تر از همه حال و هوای خوب بعد از روضه که انرژی اش را کاملا احساس می کردم، همه و همه مرا به داخل می خواندند.