چرا به «انسداد سیاسی» کنونی رسیده ایم؟/ 8 فاکتور گرفتگی رگ های سیاست

تنها کافیست این روز ها به اطراف خود بنگریم و ببینیم تا چه اندازه جامعه به شنیدن اخبار منفی و خشونت آمیز میل دارد.

یا اگر مشهودتر بگوییم کافیست به فیلم های منتشر شده به فیلم های منتشر شده از شعار های دانشجویان در دانشگاه های درجه یک کشور همچون شریف، - رخت بر بستن امید نسبت به آینده یکی دیگر از عوامل مولد و باز تولید کننده انسداد سیاسی در کشور است.

اگر امید نسبت به آینده وجود داشت، هیچ گاه ناآرامی های چند وقت اخیر را شاهد نبودیم.

جامعه ای که امید داشته باشد، به سوی خشونت گرایش پیدا نمی کند.

در واقع، امید به آینده حلقه مفقوده ایی است که این روز ها همچون اهریمنی سخت جان بر پیکره حیات و ذهنِ مردمانی از این مرزوبوم چنبره زده است.

جوانانی که به آینده امیدی ندارند و فردایی را برای خود تصور نمی کنند.

  پدر و مادرانی که در راه تداوم حیات خود و فرزندانشان، تنها گزینه کار حداکثری و شبانه روزی را در پیش دارند.

از آینده شغلی، مالی و یک زندگی عادی برای فرزندانشان واهمه دارند.

ترس از آینده همچون زخمی بزرگ بر روح و روان مادران و پدرانی از این سرزمین سنگینی می کند.

چنین جامعه ای مستعد فرورفتن در انسداد سیاسی است؛ چرا که نه چشم اندازی روشن از آینده متصور است و نه نهاد های رسمی می توانند امید به آینده را به جامعه برگردانند.