واکاوی علمی یک ناهنجاری/ چرا برخی افراد به فحاشی پناه می برند؟

روانشناسان می گویند گاهی افراد در مواجهه با دیگران از ناسزا گفتن برای پوشاندن احساس شکست و ناکامی خودشان استفاده می کنند و با فحاشی کردن مشکلاتی روانی که در ساختار ذهنی شان وجود دارد را تسکین می دهند.

- گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس؛ فحش بدهی در دهانت فلفل می ریزم! خیلی ها حداقل یکبار در کودکی این جمله را از بزرگترهایشان شنیده اند.

فحش دادن، نوعی خشونت کلامی است و مانند خشونت فیزیکی می تواند آثار زیانباری بر روان انسان ها داشته باشد، آثاری مخرب که تا سال ها می توانند اثرات جبران ناپذیری داشته باشند.

این روزها شاهد خشونت کلامی در جامعه هستیم، پشت چراغ قرمز، در صف، هنگام رانندگی و حتی در مدارس و بین کودکان و نوجوانان کم سن و سال! مانند هر ناهنجاری اجتماعی و اخلاقی دیگر، این پدیده نیز ریشه در علت هایی روانشاختی، جامعه شناختی و فرهنگی دارد که در این گزارش مهمترین ریشه های روانشناختی مورد بررسی قرار گرفته است.

انواع فحاشی کلامی فحاشی کلامی می توانند شامل فحش های جنسی، مواردی که توهین آمیز یا کفرآمیز هستند، نسبت دادن نام حیوانات به انسان و تحقیر با عبارات قومیتی باشد.

اهانت های نژادی/جنسیتی، کنایه های اجدادی، اصطلاحات مبتذل و عامیانه توهین آمیز نیز در این دسته قرار می گیرند.