قندهای شیرین کتاب فارسی...

دوران تحصیل خود را بیشتر با شعرهایی از میان کتاب های فارسی، بیاد می آوریم، شعرهایی از جنس قند که هنوز هم گاهی زمزمه می کنیم.

- نوای زیبای معلم خود را با این شعرها به خاطر داریم، وقتی باز باران با ترانه به شیشه می خورد، وقتی روبهک پنیر زاغ را می دزدید، وقتی بوی ماه مهر می آمد، وقتی یار مهربان ما کتاب بود و یا انار صد دانه یاقوت را می شنیدیم، طلسمی بر روح کنجکاو کودکی و ذوقی دو چندان برای یادگیری داشتیم.

شعرهای کتاب های فارسی به ویژه در دوره ابتدایی یکی از قابلیت های بارز این کتاب و آموزش فارسی به شمار می رود تا جایی که سبب افزایش علاقه دانش آموزان و بهبود یادگیری در آنان شده است.

از آنجایی که امروزه بیشتر بچه ها به جز کتاب های درسی، کتاب دیگری را نمی خوانند، پس لزوم توجه بیشتر به تدوین آنها احساس می شود.

شعرهای فارسی به خودی خود شیرین هستند، تازه چه برسد به اینکه در کتاب های مدرسه قرار گیرند و در بین متن های یکنواخت، انرژی دانش آموزان را برای یادگیری دو برابر کنند؛ یادگیری و آموزش با لحنی دیگر، لحنی همراه با شیرینی های بی پایان.

اما باید دید که آیا همچون گذشته در تدوین این گونه مطالب و گزینش شعرها، خلاقیت وجود دارد و آیا از شاعران توانمند در تدوین کتاب ها کمک گرفته می شود یا نه.