عمل جراحی پیش از اختراع داروی بیهوشی چگونه بود؟

در اوایل دهه 1800 بود که پایه های پزشکی مدرن بنیان گذاشته شد.

در آن زمان یک جراح باید در اوج سرعت، زمان خود را صرف انجام عمل جراحی می کرد اما تمرکز کردن در شرایطی که پنج دستیار دیگر او، - بیمار را محکم در آغوش گرفته بودند، سخت به نظر می رسید.

بیماری که مجبور بود بدون دریافت داروی بیهوشی، درد طاقت فرسای قطع شدن یکی از اعضای بدنش را تحمل کند و از شدت درد فریاد می کشید.

حتی با این تکنیک ها هم بسیاری از نکات ابتدایی جراحی و بهداشتی رعایت نمی شدند و همین عوامل باعث می شد تا بسیاری از بیماران در نهایت جانشان را از دست می دادند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، خبرآنلاین نوشت: شفایافتن و درمان شدن بیماران قبل از سال 846، نه تنها خیلی خطرناک بود بلکه روند به شدت دردناکی هم داشت؛ چراکه تا قبل از آن، داروی بیهوشی اختراع نشده بود.

در نتیجه تمام جراحی ها تا زمانی که بیماران از هوش نرفته بودند، انجام می شد و ادامه می یافت.

این نوع جراحی ها به شدت خطرناک بود؛ چراکه بیمار ممکن بود در اثر شدت درد طاقت فرسایی که تجربه می کرد، بیهوش شده و نبض ناپایدار او، بر روند موفقیت جراحی تاثیرگذار باشد.

این بدان معنا بود که به جراحان شایسته و حرفه ای در زمینه پزشکی نیاز بود تا بتوانند عمل های جراحی را در کمتر از 10 دقیقه انجام دهند.