روایت اغتشاشگرانی که نخواستند از غافله شلوغ کاری عقب باشند

4 جوانی که 13 آبان سعی داشتند که با پرتاب کوکتل مولوتف مسجد فاطمیه در لواسان را به آتش بکشند پس از دستگیری اظهارات عجیبی داشتند.

- خبرگزاری مهر ، گروه جامعه: خال کوبی طرح رعد و برق گردنش که تا بالای خط ریشش ادامه دارد نظرم را جلب می کند، چهره ساکتی دارد، برخلاف اکثر متهمان به دنبال هیاهو و سر و صدا نیست، او و یکی دیگر را با هم دستبند زده اند و از سایر متهمان جدا کرده اند.

نگاهش می کنم و به سمتش می روم، می گویم: سینا تو هستی؟ می گوید: بله رکوردر را روشن می کنم و می پرسم: ناراحت نمی شوی از آن شب برایم بگویی و با هم گفت و گویی داشته باشیم؟ می گوید: نه ناراحت نمی شوم اما من فقط حقیقت را می گویم.

گفتم: من هم می خواهم حقیقت را از تو بشنوم.

هم دستبندی اش می گوید: سینا می خواهی همه چیز را بگویی؟ سینا می گوید: من از روز اول هم گفته بودم که اگر لو برویم همه چیز را می گویم، ترسی ندارم.

دستانش را بالا می آورد و دستبند را نشان می دهد و می گوید: از این بدتر که نمی شود.

سرش را به سمت من می چرخاند و می گوید: اول به ما گفتند که قرار است به یک پایگاه بسیج بزنیم، قرار نبود مسجد آتش بزنیم! نماز نمی خوانم و خال کوبی زده ام اما مسلمان که هستم! مادر من که به مسجد می رود؛ اصلاً من چی کار به مسجد داشتم؟ چشم هایش خیس می شود، بغض می کند، می گوید: من در رستوران کار می کنم، ه