«راحله» همسرانه های دلنشین همسر یک جانباز قطع نخاعی !

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از زنجان، نویسنده بسیجی و همسن انقلاب است، سال 1357 وقتی مصاحبه را شروع می کنیم می گوید: جنگ تحمیلی یک واقعیت است، ما هیچ وقت طالب جنگ نبودیم؛ بالاخص اوایل انقلاب، کشورمان هنوز ثبات پیدا نکرده بود و نیروی نظامی کاملاً مستقر نشده بود.

پادگان های مان خالی شده بود.

نیروی معاند و مختلف سیاسی و نیروهای نظامی ای که وجود داشت، هر کدام به نوعی پادگان را خالی کرده بودند.

 آن اوایل، ارتش ما انسجام نداشت؛ نه شهدا و رزمندگان را به تصویر بکشم.

برای اولین بار کی تصمیم گرفتید که بنویسید؟ هر کسی که شغل یا حرفه ای را انتخاب می کند، خرده استعدادی از آن در خود حس می کند، من هم احساس کردم به نوشتن و ثبت وقایع علاقه دارم و خرده ذوقی، پس به دنبال آن رفتم و در کلاس های ادبی شرکت کردم.

آن زمان اساتیدم آقای حری (همسرم) و آقای وحیدی بودند، رفته رفته این استعداد بارورتر شد و توانستم بنویسم.

ناگفته نماند که همسرم مرا در این راه بسیار تشویق کردند، این را هم بگویم که شاید جالب باشد، برای اینکه از وادی ادبیات دور نشویم، روزانه غزل های بیدل دهلوی را حفظ می کردیم، یعنی یکی از تفریحات ما همین کار بود.

 و چطور شد که نویسندگی را شروع کردید؟ ببینید،  دفاع مقدس گنجینه ای است که هنوز ناگفته های فراوانی دارد و جا دارد در خصوص آن  واقعا صدها فی