در سوگ اسدالله حبیب

سیدمهدی طباطبایی از اسدالله حبیب به عنوان استادی که عمر خود را در رخ نمایی از اندیشه میرزاعبدالقادر بیدل سپری کرد، یاد کرده و در سوگ این چهره برجسته اهل افغانستان نوشتاری منتشر کرده است.

- این عضو هییت علمی دانشگاه شهید بهشتی در پی درگذشت اسدالله حبیب (بیدل شناس برجسته افغانستانی) که روز گذشته (4 آذر 1401) از دنیا رفت، در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: هرکه رفت از دیده، داغی بر دل ما تازه کرد (به مناسبت درگذشت استاد اسدالله حبیب) اسدالله حبیب، شاعر و پژوهشگر برجسته افغانستانی، شربت مرگ را چشید و رخ در نقاب خاک کشید.

مردی که صداقت در کلامش جاری بود و صمیمیت از نگاهش ساری.

در سوگ صاحبان این روح های بزرگ و اندیشه های سترگ، قلم هم قدرت گریستن را از دست می دهد و ناگزیر و ناگریز، سرِ عجز بر زمین می نهد؛ نه نوشتنِ مطلبی، تسلّای خاطر می شود و نه سکوت و خاموشی، یاری شاطر؛ به بیان بیدل: مرگِ صاحب دل جهانی را دلیلِ کلفت است شمع چون خاموش گردد، داغِ محفل می شود فروردین ماه 1390 بود که با عنایت باری، خورشید طلعت آن وجودِ در عشق جاری، در تهران بر صاحبِ این قلم تافت تاجایی که توفیق بازنشر دو کتاب ارزشمندِ واژه نامه شعر بیدل و دری به خانه خورشید را در ایران یافت.