صبر و سوگندی به نام پرستاری

صبر؛ چاشنی اصلی کار پرستاری است؛ همان نیرویی که در بحران غم و درد تو را ایستاده و پرامید نگه می دارد تا برای سلامتی همنوعانت از پای ننشینی.

- به بهانه روز پرستار وارد بیمارستانی می شوم که بخش هایی از آن مرکز اصلی درمان کرونا در بیرجند است و بخش های مختلفی دارد و درهر قسمت پرستارانی مشغول خدمت رسانی.

اولین بخش icu است و بیمارانی که بی هوش بر روی تخت های بیمارستانی در حال ویزیت شدن هستند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، حتی چند دقیقه نمی توانم در این فضای غم انگیز و نفس کشیدن انسان ها زیر دستگاه های مختلف نفس بکشم؛ برایم سخت است اما پرستارانی را می بینم که در همان حال با روحیه ای عجیب سرم عوض می کنند، نوار قلب می گیرند و یا دستگاه ها را چک می کنند تا بیمار مسیر سلامتی را طی کند.

این حال عجیب و دست نیافتنی با من همراه است تا به بخش NICU می رسم و پدر و مادرانی نگران که در پشت درب های بسته بخش نشسته اند و دائما از پرستاران در مورد وضعیت نوزادشان می پرسند و نوزدانی که در بخش زیر دستگاه ها اولین روزهای عمرشان را تجربه می کنند و چه حس غم انگیزی است کار کردن در این فضا.

مادران به نوبت برای رسیدگی به نوازاد خود وارد شده و پرستاران با صبر و حوصله اصول مراقب از فرزند را یاد می دهند.