«عود» غیر ایرانی نیست

یک پژوهشگر حوزه مردم شناسی و هنرهای سنتی گفت: ایرانی ها فکر می کنند عود سازی عربی است، درحالی که این ساز با 1500 سال قدمت، از ایران به کشورهای عربی رفته و درحال حاضرساختن و نواختن آن در ایران رواج دارد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، به دنبال ثبت هنر ساختن و نواختن ساز عود در هفتدهمین کمیته بین الدولی پاسداری از میراث ناملموس یونسکو که هم اکنون در شهر رباط مراکش درحال برگزاری است، بهروز وجدانی، پژوهشگر حوزه مردم شناسی و هنرهای سنتی، درباره تاریخچه ساز عود که به گمان برخی سازی عربی محسوب می شود، توضیح داد: تاریخچه پیدایش ساز عود به حدود 1500 سال پیش برمی گردد، منتهی این ساز در ایران بربت (بربط) نام داشت.

پس از مدتی که این ساز به مناطق اسلامی نشین عرب رفت، نام آن تغییر کرد و عود نام گرفت.

او ادامه داد: صفحه رویی این سایز از جنس پوست است و در کشورهای عربی صفحه رویی ساز را از جنس چوب ساختند و برای همین نامش را هم عود (چوب) گذاشتند.

از سویی ساز عود در کشورهای عربی تحول بیشتری داشته است و به همین خاطر ایرانی ها فکر می کنند این ساز، سازی عربی است، درصورتی که این طور نیست.

عضو هیأت علمی پژوهشی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اضافه کرد: شیوه نواختن عود کم کم باب شد، عود عربی، عود ترکی، عود ایرانی.