قانون اساسی از گذشته تاکنون و تاکید بر «جمهوریت» و «اسلامیت»

امام خمینی (ره) قانون اساسی را مهمترین ثمره جمهوری اسلامی معرفی کرده اند.

بنابراین، پاسداشت قانون اساسی به معنای ارج نهادن بر جمهوریت و اسلامیت نظام است که با رأی مردم در رفراندوم مورخ 10 و 11 فروردین سال 1358 انتخاب شد.

پیشینه تدوین قانون اساسی در اسلام نهضت تدوین قانون اساسی در نظم نوین را به آغاز قرن هجدهم میلادی ربط می دهند، ولی ریشه های آن به قرون گذشته بازمی گردد.

از جهتی عده ای نخستین زمینه های تکوین مفهوم قانون اساسی را، همچون بسیاری از مفاهیم مدرن دیگر به یونان باستان و نظام سیاسی حاکم بر دولت شهر های آن ربط می دهند؛ و زمینه های ابتدایی تحقق عملی مفهوم قانون اساسی به اواخر قرن هجدهم میلادی بازمی گردد، همزمان با دوره ای که در تاریخ حقوق اساسی جهان، با عنوان جنبش قانون اساسی گرایی شناخته شده.

اما نخستین بارقه های شکل گیری حکومت و دولت و به دنبال آن تدوین قوانین به ویژه قانون اساسی را باید در دوره ظهور ادیان آسمانی و آغاز رسالت انبیای الهی جستجو کرد.

بی تردید یکی از نمودارترین ریشه ها و سوابق این موضوع را می توان در عهدنامه ای یافت که پیامبر اکرم پس از هجرت از مدینه و هنگام تشکیل اولین دولت اسلامی بین مسلمانان و یهودیان ساکن مدینه منعقد کرد.