وقاحت بازنده ها؛ کی روش می ماند ورِ دل تاج و رفقا

مبارک باشد؛ گویا قرار شده سرمربی محترم تیم ملی به دوران درخشان(!) حضورش در ایران ادامه بدهد.

راستش این است که راز ماندگاری کارلوس کی روش در فوتبال ایران همیشه جای سوال داشت.

در مملکتی که حتی روسای جمهور هم بعد از هشت سال ممنوع الهمه چیز می شوند، حضور طولانی مدت و پر از ارج و قرب مربی پرتغالی عجیب بود.

حالا اما داستان روشن شده است.

مدیران ایرانی کی روش را دوست دارند و نگه می دارند، چون او به شدت شبیه خودشان است؛ بی لیاقت، پرمدعا و گوش به فرمان.

همه دنیا مشغول ترقی هستند و او اینجا یکسره در حال وراجی است؛ نطق می کند، پست و استوری می گذارد و از پیشرفت های موهوم و نامریی سخن به میان می آورد.

از صبح تا شب دنبال دشمن فرضی است؛ پاچه ای که بگیرد و چهار صباح خلق خدا را با آن سرگرم کند.

همین قدر شبیه دولتمردان ایرانی.

درست همان زمان که عالیجناب کارلوس در حال تفرج در کاخ سعدآباد بود، کره جنوبی هم با شکست پرتغال به جمع ژاپن و استرالیا پیوست و به سومین آسیایی صعود کرده از مرحله گروهی تبدیل شد.

در کنار اینها عربستان هم کاملا سزاوار صعود بود.

آرژانتین، اسپانیا، پرتغال و آلمان برخی بزرگان اروپا بودند که برابر آسیایی ها زانو زدند، در ایران اما شاگردان باندباز کی روش بعد از پیروزی بر ولز (توجه کنید؛ ولز!) پولکی ترین سرمربی دنیا را روی هوا پرت کرد