میراث مَستَنِه و خانه ای از جنس هنر

 علاقه ذاتی ایرانیان به هنرعلاوه بر حفظ آداب و رسوم مناطق مختلف نشان دهنده ذوق و خلاقیت یک ملت است و تاثیر فراوانی بر اقتصاد، اشتغالزایی وگردشگری داخلی و خارجی دارد.

- هنرمند صنایع دستی با تلفیق هزاران طرح و نقش در آثار خود و رنگ آمیزی آن پایه هایی از عشق،معنویت،نوع دوستی،آداب و سنن و ارزش های فرهنگی و اخلاقی را در ذهن بیننده تداعی می کند و آن را به نسل های بعد انتقال می دهد.

دریک جامعه عشایری کهن که زمینه های مختلفی از مذهب و فرهنگ و هنر در آن نمود دارد به وفور می توان در آن نشانه هایی از تاثیرات محیطی جُست.

مهدیشهر از دیرباز خواستگاه هنر سوزن دوزی و شماره دوزی بوده است و زنان هنرمند عشایر ایل سنگسر در زمان فارغ شدن از کارهای روزمره تصویرهای ذهنی خلاقشان را متناسب با اقتضای زندگی عشایری بر پارچه ها نقش می زنند و این هنر را سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر انتقال داده اند؛ هنرهایی که زمانی برپارچه هایی چون چَپ پَر( نوعی پارچه با قدمت 500 سال برای تهیه لباس عشایر سنگسر) سَرگیرا( چادر سر) پَش دسمال( دستمال سر سفره) مَسکِنِه(شال سر 3 متری) نقش می بست و حالا به فراخور زمان و تغییر نیازها بر جهیزیه دختران، پرده، رومیزی، رو بالشی، تزیینات لباس و .