شهید علیرضا صفری: به جبهه آدم تا به تکامل برسم!

شهید علیرضا صفری در وصیت نامه اش نوشت: من شرم دارم که هر روز ببینم رفقا و دوستانم هم چون محمدها، اصغرها، اسماعیل ها و اکبرها شهید می شوند و من به کارهای شخصی خود بپردازم - شهید علیرضا صفری اول شهریور سال 1342 در قم چشم به جهان گشود و به عنوان نیروی وظیفه در جبهه ها حضور یافت.

سرانجام در 18 خرداد 1364 بر اثر اصابت ترکش در سردشت به شهادت رسید و در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قم آرام گرفت.

شهید علیرضا صفری در وصیت نامه اش آورده است: به نام خون شهیدان، به نام او که جوشش و جریان خون ها برای اوست.

ای تاریخ شیعه تو شاهد باش که این حسینیان زمانند که بدون ترس و واهمه خود را به وادی آتش دشمن می اندازند تا اسلام و هدفشان را از شکست نجات دهند.

ای خدای بزرگ با چه زبان حرف های خودم را بیان کنم مسافری هستم از دیگر مسافرهای تو که بار گناه بر دوشم سنگینی می کند.

ای خدای بزرگ و منان می خواهم با تو صحبت کنم و کمی از بار گناهانی را که بر دوشم سنگینی می کند بکاهم، آمده ام به جبهه، به خانه ای که آدمی در آن به تکامل می رسد و یا اگر لیاقت آن را داشتم به سویت پرواز کنم.

و تو ای حسین که همه رزمندگان به عشق کربلای تو می جنگند و ای مولاجان اگر با شمشیر زهرآگین فرق سرت را شکافتند و خواستند سخنان حق را خاموش کنند فکر احمقانه ای در سر می پروراندند.