امروز با فاضل نظری : آخرین منزل ما کوچه ی سرگردانی است

به خیابان شلوغی که نباید رفتیم می شنیدیم صدای قدمش را اماپیش از آن لحظه که در را بگشاید رفتیم زندگی سرخی سیبی است که افتاده به خاکبه نظر خوب رسیدیم ولی بد رفتیم آخرین منزل ما کوچه ی سرگردانی استدر به در، در پی گم کردن مقصد رفتیم مرگ یک عمر به در کوفت که باید برویم