ابوالحسن مختاباد؛ مرگی چنین زود، سرنوشت او بود؟

درگذشت ناگهانی روزنامه نگار حرفه ای و پژوهش گر موسیقی ایران، مایه بهت و افسوس روزنامه نکاران و فعالان عرصه موسیقی شده که خاطرات نیکی از او در یاد دارند.

-    عصر ایران؛ مهرداد خدیر-  همه آدم ها می میرند و اختلاف در ده بیست سال زودتر یا دیرتر است و با این تعبیر، مرگ ناگهانی معنی ندارد چون مرگ، خبر نمی کند مگر با مرگ دیگران اما مرگ واقعا به بعضی ها نمی آید.

نه که بگویم موقع مردن شان نبوده است.

چون فرد کهن سال هم پدر و پدربزرگی است که خانواده و دیگران در سایه سار او می آسایند و وقتی تبر مرگ از پا می اندازش تازه قدر و قیمت، روشن می شود.

    با این حال مرگ در بستر بیماری یا پس از سپری کردن سالیان اگرچه طاقت سوز است اما دوست داران و بستگان به حساب طبیعت گریز ناپذیر زندگی می گذارند و توجیهی و توضیحی می یابند.

مرگ رفیق شفیق و روزنامه نگار حرفه ای و خوش قلم که حوزه موسیقی را می کاوید اما در 53 سالگی اتفاق اقتاده و از که بپرسیم آخردر این زمانه کی با سکته قلبی در 53 سالگی می میرد که تو مُردی آخر، ابوالحسن مختاباد؟    با صدای تو چه کنم که از جلسات هیأت مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران در گوش هامان مانده است؟ خانه روزنامه نگاران که سعید مرتضوی در نیمه تابستان 88 از بیم یا به بهانه تبدیل مجمع به تجمع بست و حضور ابوالحسن مختاباد در فعالیت ها و