سهم ما از آسمان شهر

شلوغی و سراسیمگی حاصل از مشغله های زندگی شهری در جایی چون تهران آنقدر زیاد هست که شاید خیلی از آدم های این شهر در طول روز فراموش می کنند به آسمان نگاه کنند.

شهری که آسمانش مدت هاست با دود و آلودگی پیوند ناگستنی خورده وهیچ، دیدنی نیست.

اگرهم دیدنی باشد احتمال داشتن چشم اندازی از تکه ای از آن پایین است.

ساختمان ها، مراکز تجاری و تنگی کوچه ها و سرو صدای ماشین ها، مدت هاست عمق میدان دید و پرواز نگاه انسان شهری را به آسمان فروکاسته است.

با این حال اگر هوا پاکیزه باشد و آدم بتواند خود را از مشغله های روزمره زندگی شهری برای لحظه ای رها کند و یادش از هزاران خاطر پیچ در پیچ به آسمان بیفتد، می تواند تکه از آسمان لایزال را ببیند.