اشعار امیرالمومنین (ع) در ستایش حکمت/حکمت در شعر مولای متقیان

حضرت امیر(ع) یگانه روزگار در سخنوری و ایراد گفته های نغز، حکمت آمیز و پرمعنا بودند و از توانایی بی مانندی در سخن سرایی، خطابه و شعر برخوردار.

- حضرت امیر(ع) یگانه روزگار در سخنوری و ایراد گفته های نغز، حکمت آمیز و پرمعنا بودند و از توانایی بی مانندی در سخن سرایی، خطابه و شعر برخوردار.

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: امام علی بن أبی طالب (ع) برجسته ترین شاگرد مکتب زلال وحی بوده و به فرموده رسول خدا (ص)، دروازه شهر دانش به شمار می رود و از جایگاهی سترگ در حکمت، بلاغت و سخنوری و همچنین توسعه علوم و معارف اسلامی و قرآنی برخوردار بوده و شخصیت بی نظیر پس از پیامبر اسلام (ص) به شمار می رود؛ شخصیتی که پیامبر اکرم (ص) او (ع) را داناترین فردِ امت پس از خود توصیف فرموده است.

(مسند الإمام علی بن أبی طالب (ع)، ج 13 ص 83؛ اسوه رادمردی، ص 96) و این توصیف اهمیتی بسیاریی دارد.

همچنین آن حضرت (ع) را می توان یگانه روزگار در سخنوری و ایراد گفته های نغز، حکمت آمیز و پرمعنا دانست که از توانایی بی مانندی در سخن سرایی، خطابه و به کارگیری صنایع بلاغی و ادبی در گفتار، شعر و نوشتار برخوردار بوده است.

بزرگان علوم بلاغت امام علی (ع) را پیشوا و پیشروی خطیبان و سخنوران پس از رسول گرامی اسلام (ص) دانسته اند و بر برتری و غیر قابل دسترس بودن شخصیت ادبی و بلاغی امام (ع) اذعان