زیر گنبد کبود یزد خبری از مطالبات مردم نیست!

به دنبال جهانی شدن بافت تاریخی در سال 1396 قرار بود همه چیز در این بافت نونوار شود؛ وعده هایی که طی این سالها اندک اندک به فراموشی سپرده شده و متولیان این حوزه را این روزها به جای حفاظت از شاخص های این ثبت جهانی که ذات و روح مشترک میراث فرهنگی و تاریخی مردمان آن است، - سرگرم تبلیغات پرهزینه جذب گردشگر کرده است.

بخشی از بافت تاریخی شهر یزد در تاریخ 18 تیر 1396 در چهل و یکمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو در کراکوف لهستان با اجماع اعضا، در فهرست میراث جهانی ثبت شد تا نخستین پرونده یک شهر تاریخی ایران در فهرست جهانی به ثبت رسد؛ اقدامی که مسئولیت های بیشتری را متوجه متولیان میراث فرهنگی کرد اما در طی این مدت به دنبال ضعف مدیریت در حفظ و نگهداری از این میراث ارزشمند و تداوم این روند حتی پس از وقوع دو سیل در اردیبهشت و مرداد ماه امسال، جلوه هایی نازیبا را در این بافت جهانی شاهد هستیم.

بافت تاریخی یزد در مساحت 743 هکتار و با حریمی پنج هزار هکتاری در سال 1384 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و 12 سال بعد نیز یونسکو به جهانی شدن آن رای داد ولی به رغم وعده های مسئولان شهر و میراث فرهنگی در مورد شکوفایی بافت و رونق گردشگری در آن طی بازه زمانی از ملی تا جهانی شدن، به ویژه در سالهای اخیر تغییر محسوسی را در این عرصه شاهد نیستیم.