حکایت پول توجیبی های جهادگر دهه نودی/ سنگ حرم حضرت زینب برایم یادگاری خوبی است

صدایش تا عمق جانم نفوذ کرد صدا را گوش کردم، صدایی که تا عمق جانم نفوذ کرد و پیگیر شدم تا پیدایش کنم، از مدیر گروه شماره اش را طلب کردم، شماره مادر ابوالفضل را برایم فرستاد، بعد از دو سه تا بوق، خانم جوانی با خوش برخوردی تلفن را جواب داد.

نمی دانستم از کجا شروع کنم، از نیت بلند پسر کوچکش بپرسم یا شیوه تربیتی که این گونه فرزندی را تربیت کرده است! از ابوالفضل و حکایت پول توجیبی هایش یا پسربچه ای که آرزو دارد سنگ حرم حضرت زینب را یادگاری داشته باشد! از کودکی در هیئت های مذهبی رفت و آمد داشت از نیت خیرخواهانه فرزندش پرسیدم، خانم ساسان پور با روی گشاده پاسخ داد: ابوالفضل کلاس ششم است و از کودکی در هیئت ها رفت و آمد دارد و همیشه شاهد کمک کردن های من به دیگران بوده و این روحیه در ذهنش نقش بسته است.

گفتم از پول توجیبی هایش بگویید، دلش نمی خواهد قلکش را برای خرید اسباب بازی، لوازم تحریر یا هرچیزی که دوست دارد، هزینه کند؟ مادر ابوالفضل در جوابم گفت: از کودکی کمک کردن را دیده است، هر ماه پول توجیبی هایش را جمع می کند و وقتی می بیند هیئت درخواست کمک دارد، سریع می بخشد و می گوید شاید کودک دیگری بیشتر نیاز داشته باشد.

او ادامه داد: اولین باری که هدیه های تولد و عیدی هایش را جمع کرده بود، گفت اشکالی ندارد برای مراسم محرم اینها را به هیئت بدهم