حکمت شصت و پنج؛ نتیجه از دست دادن دوست

انسان اگر در وطن خویش هم باشد ولی دوستان را از دست دهد گویی در غربت و دور از وطن است.

- ایسنا/قم انسان اگر در وطن خویش هم باشد ولی دوستان را از دست دهد گویی در غربت و دور از وطن است.

در حکمت 65 نهج البلاغه آمده است: فَقْدُ الْأَحِبَّهِ غُرْبَهٌ؛ از دست دادن دوستان غربت است حجت الاسلام شکیبایی در گفت وگو با ایسنا به تشریح حکمت 65 نهج البلاغه امیرالمومنین (ع) پرداخته که شرح آن زیر آمده است: روشن است که انسان در وطن علاقه های فراوانی دارد؛ که در مسائل مادی و معنوی از آن ها بهره می گیرد و احساس تنهایی نمی کند چون در وطن خویش است و در مشکلات بدون پناه نیست، آرامش خاطر دارد و احساس امنیت می کند؛ ولی در غربت و دوری از وطن همه اینها را از دست می دهد، خود را تنها، بدون یار و یاور، بی پناه و بدون آرامش می بیند.

امام می فرماید: انسان اگر در وطن خویش هم باشد ولی دوستان را از دست دهد گویی در غربت و دور از وطن است.

همین مضمون در نامه 31 که اندرزنامه امام به فرزند دلبندش امام حسن مجتبی (ع) است به صورت دیگری نقل شده فرمود: الْغَریبُ مَنْ لَیْسَ لَهُ حَبیبٌ؛ غریب کسی است که دوستی ندارد .

در حدیث دیگری از مستدرک الوسائل از پیغمبر اکرم (ص) نقل شده است: الْمَرْءُ کَثیرٌ بِأخیهِ؛ انسان به وسیله برادران (دینی) خود کثرت و فزونی می یابد .