انسان بی قراری که معجزه ابَرمرد تاریخ را درک کرد

شهید چمران در 30 سال پایانی عمر پربارش، همواره انسانی بی قرار و در حال تغییر و تحول و یا بهتر بگوییم در حال شدن بود تا آن زمان که در پاوه به چشم خود دید و با تمام پوست و گوشت خود، - فارس پلاس؛ دیگر رسانه ها- کیهان نوشت: 24 مرداد 1358: حملات بی سابقه ای که به شهر پاوه آغاز شده بود، در نیمه های شب به اوج خود رسید و فردای آن روز نیز به شدت ادامه یافت.

دکتر مصطفی چمران و تیمسار فلاحی (فرمانده نیروی زمینی ارتش) وقتی به پاوه رسیدند، شهر در آستانه سقوط قرار داشت.

بالگرد آنها در حالی که از هر طرف بر آن گلوله می بارید، بر زمین نشست.

شهر در اختیار ضدانقلاب بود و تنها پایگاه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرماندهی اصغر وصالی مقاومت می کرد ، در حالی که از 60 پاسدار آن، فقط 16 نفر باقی مانده و 6-7 نفر آنها هم مجروح شده و بقیه خسته از مقابله ای نابرابر و ناجوانمردانه یک هفته ای، دل شکسته و گرسنه و زخمی در سخت ترین شرایط همچنان به مقاومت خود ادامه می دادند و اینک حضور دکتر چمران برایشان قوت قلب و نقطه اتکای محکمی بود.

دکتر چمران معاون نخست وزیر در امور انقلاب بود و با روشن شدن نخستین آتش های تجزیه طلبی در کردستان راهی این دیار شد.

ابتدا بر این باور بود که مسائل با مذاکره قابل حل است و روزها با طبقات و اقشار مختلف مردم کرد در مریوان به صحبت نشست و با سران ک