روایتی از10 سال اسارت؛ از اشک ها و لبخندهایی که در زندان های بعثی گذشت

 خبرگزاری فارس؛ کرمانشاه، پرستو چمنی- آزادگان یک سرمایه عظیم اجتماعی و فرهنگی برای کشور ما هستند، آزادگانی که با تحمل شکنجه ها، تلخی ها و آزارهای بسیار رژیم بعثی عراق، بهترین دوران عمر خود را در اردوگاه های مخوف و بعضا سلول های تنگ و تاریک سپری کردند.

آزادگان سرافراز ایران با وجود شکنجه ها، آزار و اذیت های جسمی و روحی فراوان هرگز دست از اعتقاد و راه و روش خود بر نداشتند و دشمن را در خاک خود اسیر صلابت و ایمان خود کردند.

  خاطرات اسارت در کنار همه سختی ها و عذاب هایش برای آزادگان ما شیرینی خودش را هم دارد.

به بهانه سالروز بازگشت آزادگان به کشورز 26 مردادماه 1369، به دیدار مردی از دیار سینه ستنبر ایران اسلامی می رویم که 10 سال از جوانی خود را در سرزمین غریب سپری کرده است.

    فارس- لطفا خود را معرفی کنید؟ رضا نظری هستم، متولد سال 1337 اهل شهرستان اسلام آبادغرب، در زمان جوانی جبهه رفتم و در مقابل عراقی ها در کنار دیگر رزمندگان ایستادگی کردیم، که اسیر شدیم و بعد از 10 سال به خانه بازگشتم.

فارس- چگونه راهی جنگ و جبهه شدید؟ نظری- قبل از انقلاب زمان شاه، استخدام ژاندمری؛ محل خدمتم در بندر انزلی بود.

وقتی امام خمینی (ره) می فرمایند؛ انقلاب ما انفجار نور بود ، واقعا بود؛ من این را با تمام وجودم حس کردم.