اینجا چوب ها زنده می شوند

صبح یک روز تابستانی برای تفریح و سیاحت راهی یکی از راه های روستایی شهرستان شدم اینجا همه چیزش چشم نواز است.

- از سمت جاده ی روستای زواریجان پس از طی پیچ وخم های زیاد جاده، راهی روستایی شدم که زیبایی خدادادی آن چشم هر بیننده ای را نوازش می کرد.

با وجود پشت سر گذاشتن مسافت پر پیچ وخم و گردنه سخت، خستگی راه با دیدن مسیر منظره ی زیبای سد کلان را از تنمان بیرون کرد، تابستان است ولی در گوشه ای از تپه ها که آفتاب زیاد به آن نمی خورد رگ های سفید برف این زیبایی را دوچندان کرده است.

از اینجا به بعد مسیر کلاً سرازیری است اما همان پیچ وخم ها را دارد؛ بعد از کهریز وارد روستای زیبا و باصفای سنگ سفید می شویم که در میان اهالی به نام شبداق معروف است.

خانه های این روستا در سینه یک تپه (بَراَفتاو) ساخته شده اند و به تدریج از شکل خشت و گلی و به هم چسبیده به صورت خانه های بتونی و آجری و جدا از هم تبدیل شده اند.

مکان هایی چون حمام خزینه ای با طاق های ضربی خشتی با قدمت هزار ساله، حسینیه، مسجد، دره ی کمرسی، باغ های مران گردنه رهمرو، کشتزارهای گندم و جو از جمله چشم اندازهای این روستاست؛ با ورود به روستا، صدای چکش ها و تیغه های چوب بری توجه هر فردی را جلب و کنجکاو می کند؛ با شنیدن این صداها، شم خبرنگار و کنجکاویم دو چندان شد برایم تعجب آور بود چون تصورم از