پاوه، میعادگاه فداییان راه خدا/فرمانی که ناجی شهر شد

محاصره خونین پاوه به دست جدایی طلبان در ظاهر کُرد که مهمترین حادثه سال 58 بود، پس از مقاومت تاریخی پاسداران محلی و غیربومی با فرمان امام پایان یافت.

- خبرگزاری مهر - گروه استان ها: حوادث پاوه را می توان نقطه اوج بحران های مرداد 1358 دانست که حزب دمکرات از ابتدای پیروزی انقلاب در حمله به پادگان ها و مراکز سپاه، گوی سبقت را از همه گروه های ضدانقلاب ربوده بود، از گذشته دور تجزیه کردستان از خاک ایران را در سر می پروراند و در اندیشه بازگشت به دوران حاکمیت قاضی محمد بود.

با پیروزی انقلاب، به جای همسویی با ملت ایران، سر مخالفت برداشت.

این حزب با استفاده از تجهیزاتی که از تیپ 3 لشکر 64 غارت کرده و با همراهی کومله و سازمان چریک های فدایی خلق، پاوه را مکان بعدی خود برای طغیانگری برگزیده بود.

شورشگران، تصرف پاوه را نقطه عطفی در استراتژی تجزیه طلبانه خود می دانستند و پیش بینی می کردند، ظرف 3 روز پاوه به تسلط شورشگران درخواهد آمد.

در روز چهاردهم مرداد افراد مسلح 8 روستا با هم عهد و پیمان بسته بودند که به پاوه حمله کنند، جمعیتی مرکب از احزاب دموکرات، کومله، فداییان خلق و اتحادیه میهنی کردستان و گروه هایی از مزدوران سپهبد پالیزبان و سردار جاف مجهز به سلاح های سبک و نیمه سبک، آماده برای حمله شده بودند و کمیته 12 نفری تجزیه طلبان در قوری قلعه، ف