تهرانی مقدم؛ آشپزی که نه شور می کرد نه بی نمک

همه می خواستند بدانند ترکش چیست اما او می خواست بداند خمپاره چیست.

مهندسی معکوس می کرد و پیش می رفت.

پله ها را یکی یکی اما با شتاب بالا رفت.

دسترنجش شد فرماندهی توپخانه و بعدها موشک.

- جی پلاس ـ منصوره جاسبی: صدای انفجار که بلند شد، خبر نیز مانند بمب منفجر شد.

تهرانی مقدم(1) به همراه عده ای دیگر از بچه های موشکی به شهادت رسیده بودند.

تقویم روی بیست و یکم آبان ماه ایست داده بود.

بزرگان که قصد رفتن می کنند انگار همه جهان می ایستد به احترامشان تقویم که جای خود دارد.

دوازده سال است که لحظه شهادتش در صفحه بیست و یکم آبان ماه ثبت می شود.

گفته اند آن روزها که جنگ شد و پای حسن تهرانی مقدم به جبهه باز شد، مثل خیلی دیگر از همرزمانش جوان بود.

بیست و یکی دو سالی بیشتر نداشت اما عزمش جزم بود.

می خواست بداند خمپاره چیست؟ توپ چگونه است؟ فتح المبین(2) که تمام شد، توپخانه سپاه را راه اندازی کرد.

خودش می دانست که این کارها تخصص لازم است.

مردم اهواز را ترک کرده و رفته بودند.

یکی از دبستان ها را کرده بود مقر اولیه توپخانه سپاه، آموزش هم می داد با همان تجهیزاتی که از بعثی ها به غنیمت گرفته شده بود.

از عراقی هایی که به زور هم به جنگ آمده بودند، کمک گرفت.