جشن «پلەی پاییزی» در فرهنگ کردی

آبان، آواز درخت و سرود برگ بر تن سرد خاک است، سرودی از جنس خش خش بر رگ شاخه و آرشه موزون باد و طبل دمادم فصل است.

فصلی که پلی میان خواب و بیداری مادر گیتی را بر دوش می کشد.

- اسرین صمدی، کارشناس ادبیات و مدرس زبان کُردی در مورد پاییز هزار رنگ و جشن آبانگان پلەی پاییزی می گوید: ارزش و اهمیت آب به عنوان مایه حیات و اولین عنصر از عناصر چهارگانه در چرخه هستی و خان پر برکت الهی امری انکارناپذیر است.

وی می گوید: شکرگزاری به درگاه پروردگار و نگهداری از آب سبب طراوت طبیعت و آرامش انسان است.

از این رو جشن آبانگان پلەی پاییزی را در مجاورت با قنات، رود و جوی ها برگزار می کند و مانند دیگر آیین های ایرانیان، نیایش و ستایش آفریدگار با گردهمایی مردم، شادی و سرور همراه است.

این کارشناس ادبیات کردی، ادامه می دهد: فلسفه و جشن آبانگان و آداب و رسوم برگزاری آن به قبل از اسلام و آیین های زردشت کە آب را دومین آفریده در کنار آتش، مقدس ترین و مهم ترین عنصر آفرینش معرفی می کنند، برمی گردد به همین خاطر آب نماد رویش، پاکی و دوری از زشتی و آلودگی است.

صمدی ادامه می دهد: در فرهنگ کُردها، جشن آبانگان پلەی پاییزی ، در فرهنگ کُردواری اولین بارش باران در آبان ماه را پلەی پاییزی می نامند کاشتن یک دانە در قلب سخاوتمند خاک و برداشت شصت دانه بر سینه فراخ دشت و دست نی