جای خالی روضه حضرت مادر(س) در تشییع شهدا

آن سال ها تشییع فقط تشییع بود.

آخر مگر تشییع باید کارکرد دیگری هم داشته باشد؟! - جماران: حد تعادل در همه کارها بسیار چیز خوبی است.

اصلا مصحف شریف، مسلمانان را امت وسط نام نهاده و چه زیبا نامی است.

اما هر کاری که از تعادلش خارج می شود، ملال می آورد خواه ملال جسمی، خواه روحی.

حالا حکایت بسیاری از کارهای ما در جامعه است و اگر این کار از بخشی که مدعی دین و دینداری است ، سر بزند به مراتب ملال آورتر است.

اینکه می گویم مدعی، خودم هم بخشی از همین جامعه هستم.

ما نیازی نیست حرفی بزنیم یا پرچمی بر دوش بگیریم.

همین که بعضی دستورات دینی را هم رعایت کنیم یعنی مدعی هستیم بخصوص اگر این دستورات وجهه نمادین داشته باشد مانند حجاب.

بگذریم.

و اما دلیل این فلسفه بافتن ها برمی گردد به مراسم تشییع پیکر مطهر 110 شهید دفاع مقدس.

تعدادشان به نام حضرت مولا شده بود 110 و مشایعتشان به نام مادر مزین شده بود، از بس که همه شان مادری بودند و شب های حمله میان سربندها دنبال سربند یازهرا می گشتند.

هنوز بیست دقیقه ای به 9 صبح مانده بود که به میدان انقلاب رسیدم.

شروع مراسم تشییع را 8 صبح در سراسر کشور اعلام کرده بودند.

می دانستم رزقم باشد روضه مادر نصیبم می شود.