رزم زنانه، از پخت مربا در جنگ تحمیلی تا کارآفرینی در جنگ اقتصادی

خبرگزاری فارس-همدان؛ سولماز عنایتی:  انگار دعایی پر شالش باشد یا شاید هم غوغایی سودای سرش؛ یا نه! یحتمل عشقی است که سرازیر شده به سمت دست و دستگیر شده از دوست و آشنا و جوان.

دستگیری رمز عملیات های پس و پیش اوست، درست همچون روزهای سخت ایران به وقت جبهه های حق؛ پیشه اش هم رزمندگی است باز عین روزهای دفاع اما نه در جنگ و نه در دفاع، به گمانم رزمنده ای است چشم در چشم بیکاری و رخوت.

فرح عبادی ، اهل شهر جدید پالیز از توابع اسدآباد را می گویم، رزمنده این روزهای ایران اما بی نام و نشان؛ رزمش زنانه است از جنس ساختن و برپا کردن و برافراشتن از آنها که خستگی را خسته می کند و از پی هم می سازد.

دمی روح جلا می دهد و دم دیگر جان، روزهایی غرور می سازد و دیگر وقت شغل، دست در دست شرافت از ساعت و ثانیه های تنگ دست می گیرد و  ساز شدن می نوازد، خلاصه که از هر سمت و سو سر بیندازی کار می شود آموزش و مهارت.

رزمنده ِ کارساز ، بهترین عنوان است برای بانوی یکه تاز شهر جدید پالیز، بانویی که دیرزمانی است از پی کسب مهارت جوان و زن و مرد موی سپیده کرده و از لحظه نگذشته، حتی از کسر لحظه.

نه با قضا کار دارد و نه با قَدَر، قرار و مدارش راهبر شغلی است و کارگاه پشت کارگاه به راه انداخته، از گره زدن تار به پود گرفته تا نقش نو در گِل انداختن؛ همدلی مثال زدنی هم دارد از زنان ب