«لنج سازی» حرفه ای 3000 ساله در ایران

میراث فرهنگی ناملموس از جمله فرآیندهای فرهنگی هستند که با گذشت زمان و از نسل های پیشین باقی مانده اند؛ این موارد شکل هایی از فرهنگ محسوب می شود که قابلیت ثبت و ضبط دارند اما ملموس و فیزیکی نیستند.

- لنج ­سازی در طول تاریخ مانند اکثر حرفه ­ها و هنرهای کهن، نسل به نسل و از پدر به پسر منتقل ­ شده است.

لنج ها به طور سنتی با استفاده از دست و چوب ساخته می شوند.

لنج­ ها را ذهنی و بدون نقشه می سازند و نقشه اولیه را لنج ­سازان از پدران شان و پدران شان از پیشینیان خود نیز آموخته­ اند.

به طورکلی می توان گفت هر آنچه در این هنر و صنعت وجود دارد، به شکل تجربی انتقال یافته است.

جنس لنج های قدیمی از چوب ­های جنگلی مقاوم به رطوبت، تنه درختان محلی مانند کرت، کهور، کنار، تنه درختان غیر محلی مانند توت و چنار و همچنین یک نوع چوب مرغوب هندی به نام سای که برای بدنه کشتی استفاده می­ شود نیز بوده است.

استادکاران پس از ساخت لنج­ ها درزهای آن را قیراندود می­ کنند و با این کار منافذ لنج­ ها بسته و راه نفوذ آب به درون آن گرفته می­ شود.

دریانوردان ایرانی این لنج ها را با توجه به موقعیت خورشید، ماه ، ستاره و با استفاده از فرمولی خاص برای محاسبه عرض و طول جغرافیایی و همچنین عمق آب و پیش بینی های آب و هواشناسی می سازند.